عفونت رحم (اندومتریت) چیست؟

عفونت رحم، که به آن اندومتریت هم گفته می‌شود، به التهاب یا عفونت پوشش داخلی رحم (اندومتر) اشاره دارد. این عفونت می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود، از جمله عفونت‌های باکتریایی پس از زایمان، سقط جنین، یا به دنبال انجام عمل‌هایی مانند کورتاژ. عفونت‌های منتقله از راه جنسی مثل کلامیدیا یا گنوره نیز می‌توانند باعث اندومتریت شوند.

اندومتریت معمولاً خطرناک نیست، اما مهم است که هرچه سریع‌تر درمان شود.

علائم عفونت رحم ممکن است شامل ترشحات غیرطبیعی واژن، خونریزی غیر عادی واژن، درد در ناحیه لگن، تب و درد هنگام دخول یا ادرار کردن باشد. تشخیص عفونت رحم معمولاً با معاینه پزشکی، آزمایش‌های آزمایشگاهی و بعضی اوقات با استفاده از سونوگرافی یا سایر تصویربرداری‌ها صورت می‌گیرد.

درمان عفونت رحم به طور معمول شامل داروهای ضد میکروبی است تا عفونت را از بین ببرد. در مواردی که عفونت پیشرفته باشد یا علائم با وجود درمان بهبود نیابند، ممکن است نیاز به روش‌های درمانی دیگر باشد. همچنین، درمان به موقع و مناسب حیاتی است تا از عوارض جدی‌تر مانند گسترش عفونت به دیگر قسمت‌های لگن جلوگیری شود.

این مقاله بیشتر درباره این شرایط، علل آن و مواردی که ممکن است با تیم مراقبت‌های بهداشتی خود بحث کنید، توضیح خواهد داد.

اندومتریت چیست؟

اندومتریت یک وضعیت التهابی پوشش داخلی رحم است و معمولاً به دلیل عفونت ایجاد می‌شود. معمولاً خطرناک نیست، اما مهم است که هرچه سریع‌تر درمان شود. معمولاً با درمان توسط پزشک شما با آنتی‌بیوتیک‌ها برطرف می‌شود.

عفونت‌های درمان نشده می‌توانند منجر به عوارضی در اندام‌های تولیدمثل، مشکلات باروری و سایر مشکلات بهداشت عمومی شوند. برای کاهش خطرات ناشی از عفونت رحم، این مقاله را بخوانید تا بیاموزید که چه نوع بیماری است، علائم آن چیست و چشم‌انداز درمان بیماری در صورت تشخیص چگونه است.

علل اندومتریت

اندومتریت معمولاً به دلیل عفونت ایجاد می‌شود. عفونت‌هایی که می‌توانند باعث اندومتریت شوند عبارتند از:

• عفونت‌های منتقله جنسی (STIs) مانند کلامیدیا و گنوره
• سل
• عفونت‌های ناشی از ترکیب باکتری‌های طبیعی واژن

تمام زنان ترکیب طبیعی از باکتری‌ها را در واژن خود دارند. اندومتریت می‌تواند زمانی ایجاد شود که این ترکیب طبیعی باکتری‌ها پس از یک رویداد زندگی تغییر کند.

عوامل خطر برای اندومتریت

شما به ویژه پس از سقط جنین یا زایمان، مخصوصاً پس از زایمانی که بیش از حالت طبیعی طول شکشیده باشد یا پس از سزارین در معرض خطر ابتلا به عفونت هایی هستید که می‌تواند باعث اندومتریت شود. همچنین احتمال ابتلا به اندومتریت پس از بعضی تداخلات پزشکی که شامل ورود به رحم از طریق دهانه رحم است، بیشتر است. این فعالیت های پزشکی می‌تواند مسیری برای ورود باکتری‌ها به رحم را فراهم کند.

برخی تداخلات و روش‌های پزشکی که می‌توانند خطر ابتلا به اندومتریت را افزایش دهند عبارتند از:

• هیستروسکوپی
• قرار دادن دستگاه داخل رحمی (IUD)
• دیلاتاسیون و کورتاژ (تراشه رحم)

اندومتریت می‌تواند همزمان با سایر شرایط در ناحیه لگن رخ دهد، مانند التهاب دهانه رحم که به آن سرویسیت گفته می‌شود. این شرایط ممکن است علائمی ایجاد کنند یا نکنند.

علائم اندومتریت چیست؟

اندومتریت معمولاً علائم زیر را ایجاد می‌کند:

• تورم شکم
• خونریزی غیرطبیعی واژنی
• ترشح غیرطبیعی واژنی
• قبض
• عدم راحتی هنگام دفع مدفوع
• تب
• احساس عمومی بیماری
• درد در ناحیه لگن، منطقه شکم پایین یا مقعد

عفونت رحم چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک شما یک معاینه فیزیکی و یک معاینه لگنی برای تشخیص عفونت انجام می‌دهد. او برای نشانه‌های حساسیت و ترشح، شکم، رحم و دهانه رحم شما را بررسی می‌کند. آزمایش‌های زیر همچنین ممکن است به تشخیص این وضعیت کمک کنند:

• گرفتن نمونه‌ها یا کشت از دهانه رحم برای آزمایش باکتری‌هایی که می‌توانند عفونت را ایجاد کنند، مانند کلامیدیا و گونوکوک (باکتری که عفونت زگیل را ایجاد می‌کند)
• برداشتن مقدار کوچکی از بافت از پوشش داخلی رحم برای آزمایش، که به آن بیوپسی اندومتریال می‌گویند
• لاپاروسکوپی رحمی که به پزشک شما اجازه می‌دهد با دقت بیشتری داخل شکم یا لگن شما نگاه کند
• بررسی ترشحات واژنی تحت میکروسکوپ

همچنین می‌توان یک آزمایش خون برای اندازه‌گیری تعداد سلول‌های سفید خون (WBC) و نرخ رسوب گلبول قرمز (ESR) انجام داد. اندومتریت باعث افزایش هر دو شمارش WBC و ESR در آزمایش خون شما خواهد شد.

عوارض احتمالی عفونت رحم

شما ممکن است در صورت عدم درمان عفونت رحم با آنتی‌بیوتیک‌ها، دچار عوارض و حتی بیماری‌های شدید شوید. عوارض احتمالی که می‌توانند ایجاد شوند عبارتند از:

• ناباروری
• پریتونیت لگنی، که یک عفونت کلی لگن است
• جمع شدن چرک یا آبسه در لگن یا رحم
• سپتیسمی، که باکتری در خون است
• شوک سپتیک، که یک عفونت خونی فراگیر است که منجر به فشار خون بسیار پایین می‌شود
• سپتیسمی می‌تواند منجر به سپسیس شود، که یک عفونت شدید است که می‌تواند به سرعت بدتر شود. این می‌تواند منجر به شوک سپتیک شود، که یک اورژانس تهدیدکننده‌ی حیات است. هر دو نیاز به درمان فوری در بیمارستان دارند.

عفونت رحم مزمن، التهاب مزمن اندومتر است. در این حالت یک عامل بیماری‌زا وجود دارد اما یک عفونت درجه پایین تولید می‌کند و بیشتر زنان هیچ علامتی نخواهند داشت، یا علائمی که ممکن است اشتباه تشخیص داده شوند. با این حال، اندومتریت مزمن به عنوان یک منبع معتبر با ناباروری مرتبط شناخته شده است.

اندومتریت چگونه درمان می‌شود؟

اندومتریت با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شود. اگر پزشک تشخیص دهد که شما دارای عفونت منتقله از راه جنسی (STI) هستید شریک جنسی شما نیز ممکن است نیاز به درمان داشته باشد. مهم است که تمام داروهای تجویز شده توسط پزشک خود را تمام کنید.

موارد جدی یا پیچیده عفونت رحم به خصوص مواردی که پس از زایمان اتفاق افتاده باشند، ممکن است نیاز به مایعات وریدی (IV) و استراحت در بیمارستان داشته باشند.

باید توجه داشته باشید که عفونت رحم با عفونت واژن متفاوت است و روش های درمانی این دو بیماری نیز تفاوت هایی با هم دارند. به صورتی که درمان عفونت واژن در طب سنتی و مدرن، بیشتر اوقات با استفاده از کرم های واژینال و شیاف ها است اما درمان عفونت رحم با استفاده از آنتی بیوتیک های خوراکی صورت می پذیرد.

چشم انداز بلندمدت برای بیماران مبتلا به عفونت رحم

چشم‌انداز برای کسی که دچار اندومتریت شده و به موقع درمان می‌شود، معمولاً بسیار خوب است. اندومتریت معمولاً با آنتی‌بیوتیک‌ها بدون هیچ مشکل بیشتری برطرف می‌شود.

با این حال، مشکلات مربوط به تولید مثل و عفونت‌های شدید ممکن است در صورت عدم درمان بیماری رخ دهد. این مشکلات می‌توانند منجر به ناباروری یا شوک سپتیک شوند.

چگونه می‌توان از اندومتریت پیشگیری کرد؟

شما می‌توانید خطر ابتلا به عفونت رحم ناشی از زایمان یا سایر اقدامات و جراحی های پزشکی مرتبط با رحم و بارداری را با اطمینان از استفاده پزشک از تجهیزات و تکنیک‌های استریل در طول زایمان یا جراحی کاهش دهید. پزشک شما همچنین احتمالاً آنتی‌بیوتیک‌ها را به عنوان اقدام پیشگیرانه در طول زایمان سزارین یا قبل از شروع عمل جراحی برای شما تجویز خواهد کرد.

شما می‌توانید با انجام موارد زیر، خطر ابتلا به اندومتریت ناشی از عفونت‌های منتقله جنسی را کاهش دهید:

• رعایت روابط جنسی ایمن، مانند استفاده از کاندوم
• انجام غربالگری منظم و تشخیص زودهنگام عفونت‌های جنسی مشکوک در خود و شریک جنسی‌تان
• تکمیل تمام درمان‌های تجویز شده برای یک عفونت منتقله جنسی

اگر احساس می کنید که یک یا چند مورد از علائم اندومتریت را تجربه می‌کنید، با پزشک خود صحبت کنید. زیرا مهم است که هرچه زودتر درمان را برای جلوگیری از بروز هرگونه عوارض جدی شروع کنید.

(منبع)